Contrast, veel en groot

Inmiddels aangekomen in Yangshuo reflecteer ik op mijn ervaringen tot nu toe. Ik neem mijn woorden terug over mijn eerste indruk van China. Niet dat die indrukken niet waar zijn. Maar er is ook een andere kant. De contrasten zijn erg groot. Alles is sowieso groot- pleinen, stations, malls, metrostations, musea. Alles is ingericht op het faciliteren van grote hoeveelheden mensen. In de wijk Dongshan leven we een paar dagen tussen de' locals'. Ook hier zien we veel contrasten. We zien er de tassenreparateurs op straat met trapnaaimachines, altijd heel veel mensen op straat, naast de meest smaakvolle bloembinders en keramisten in mooi gerenoveerde villa's die begin 20e eeuw gebouwd zijn door Amerikaanse Chinezen en hope pieten van de Kuomintang. Amerikaanse missionarissen bouwden er in die tijd ook kerken en scholen. Om de hoek is het museum dat ooit het hoofdkwartier was van het centrale committee van de Chinese communistische Partij. Platgebombardeerd door de Japanners in 1938 en nu cultureel erfgoed. De bakermat van de Chinese Republiek. Tegenover dit - nu museum - is een prachtig gerestaureerde Amerikaanse villa uit 1922 met een mooie galerie op de begane grond met een prachtige presentatie van keramiek. Aan het einde van de straat is de lokale markt waar achter de stalletjes mensen wonen in betonnen kotten op smoezelige lakens tussen dozen.

In Zhuziang New Town bezoeken we het door Zaha Hadid ontworpen opera house. En het ernaast gelegen moderne City museum. Indrukwekkende architectuur. Net als alle faciliteiten die er zijn aangelegd voor de Asian games in 2010 met grote openbare ruimtes. En dat omgeven door wolkekrabbers die in de avond een grote lichtshow bieden. Indrukwekkend maar jammer dat alles slecht wordt onderhouden. Zelf het operahouse verliest daarom nu al zijn glans. Groots maken en groots houden zijn duidelijk verschillende talenten

De nieuwe 600 meter hoge nieuwe televisietoren is een landmark. s'Avonds komen hier duizenden Chinezen naartoe die selfies maken. En er rustig in bijzondere houdingen voor op de grond gaan liggen

De rijen voor de MacDonalds onder de toren zijn absurd lang. Sowieso zijn rijen in China een fenomeen. Voor alles moet je in de rij. En schijnbaar niemand is ongeduldig of geïrriteerd. Selfies maken lijkt in China uitgevonden te zijn. Iedereen maakt selfies. En het liefst met Eva en Pepijn. Vaak zijn zij de attractie. Eva merkt op dat je je zo moet voelen als je beroemt bent. Ongegeneerd worden ze aangekeken, achtervolgd, aangesproken en gaan ze op de foto en film.

Met het station in herinnering waar we aankwamen in Guangzhou reizen we naar het nieuwe station Zuid. Nog nooit zag ik zo'n grote stationshal in een futuristische vormgeving. Efficiënt worden we naar het vertrekplatform geloodst van de G-trein , de ultrasnelle trein, waarmee we naar Guilin reizen. Snel, schoon, efficiënt. Ik zeg niets meer.